Ενώ πριν, όταν ψώνιζα η ταμίας μου γλιστρούσε τα πράγματα πάνω στην λαμαρίνα του ταμείου και τα έβαζα στην σακούλα σβέλτα και μόλις χτύπαγε το ποσόν, ήμουν έτοιμος και πλήρωνα...
...τώρα, βάάάλε τις φρυγανιές, βάάλε την 'fanta'', βάάάλε το ''dixan'', περιμένει ο κόσμος, λειώνει το τζατζίκι, το τριμμένο τυρί, ξανασμίγει και γίνεται πάλι κεφαλοτύρι κι εγώ εκεί...τοοο ''νουνού'', οοοο ''νεσκαφέας'' οιοιοιοι ''καλαμών'' κι αφού τελειώσω, ανοίγω το περτιφόλι, ψάχνω τα ψιλά, μου πέφτουν τα ψιλά, σκύβω να πάρω τα ψιλά και μου φαινεται η απόσταση μέχρι το πάτωμα λες και κάνω μπάντζι τζάμπινγκ, σηκώνομαι, δίίίνω τα λεφτά, εν τω μεταξύ, η ουρά έχει εξαφανιστεί, έχουν ανοίξει πέντε διπλανά ταμεία και εξυπηρετούν τον κοσμάκη που με κοιτάει έξαλλος μόνο η κυρία με το...κεφαλοτύρι πάει ξανά προς τα ψυγεία, για να το ματατρίψει, κοιτώντας με έξαλλη πάνω από τον ώμο της...
Βγήκα.
Τρείς μέρες μετά, πάλι με βηματισμό προαυλισμού Γκουαντανάμο, ανηφορίζω προς το σούπερ μάρκετ και ακούω ποδοβολητό από πίσω και περνάνε τρείς μπροστά μου...ο τελευταίος σταμάτησε : Κύριε, στο σούπερ μάρκετ πάτε ;
- Ναι.
Τότε, γυρίζει προς τους άλλους δύο που ούτως ή άλλως βάδιζαν γρήγορα και τους φωνάζει : Αυτός είναι ο χοχλιός !!! Τρεχάτε !!! Σπινιάρουν αυτοί στο πεζοδρόμιο, τρέχει κι αυτός, χοχλιός εγώ στην σκέψη, δεν κατάλαβα.
Τότε, άκουσα κάτι δειλά βηματάκια από πίσω μου κι ένα δακτυλάκι να με χτυπά στην πλάτη.
Γυρίζω. Μια γιαγιά.
-Κύριε χοχλιέ, εσείς ;
- Εγώ, απάντησα, αποδεχόμενος την μοίρα μου, που μέχρι προ εγκλεισμού, ήμουν ο ορισμός του ''αητού που φτερούγαγε στην στράτα και με καμάρωνε η γειτονιά στα παραθύρια'' . Κοίτα τώρα, μου' βγαλαν στην γειτονιά και παρατσούκλι.
- Να περάσω μπροστά σας, γιατί έχω κι εγγόνια, μικρά τριώ και τεσσάρω χρονώ...
Μωραΐτισσα, είναι σκέφτηκα...Αντ΄ αυτού είπα αργόσυρτα : Να τα χαίρεστε...
- Ναι. Αυτό. Για να προλάβω να τα χαρώ γαμπρό και νύφη, να περάσω μπροστά κι εγώ στο πεζοδρόμιο που είστε φαρδύς και παχύς σαν διαφήμιση του ''πριν'' σε ινστιτούτο αδυνατίσματος;
- Να περάσετε, είπα και γύρισα αργά και ράθυμα σαν φάρος, να της κάνω χώρο να περάσει.
Συνέχισα να ανεβαίνω,,,
Όπως ανέβαινα - ευθεία είναι, ΕΓΩ το έβλεπα ανηφορικά, με τα καινούρια μάτια του χοχλιού - κατηφόριζαν ήδη περιχαρείς και οι τέσσερεις : οι τρείς τύποι και η γιαγιά, ενώ εγώ είχα ίσα με τρία μέτρα να διανύσω ΑΚΟΜΗ...φώναξα στους τρείς, ''καλοφάγωτα'' και στη γιαγιά, ''καλά στέφανα''...δεν ξέρω για τση χοχλιοί αν είναι πικρόχολοι, εγώ είχα γίνει πάντως.
Μπήκα.
Μόλις με βλέπει η υπεύθυνη, έσπευσε προς εμένα, αγχωμένη.
- Πέστε μου τι θέλετε, να σας τα φέρω εγώ, είναι εφτά η ώρα κι εννιά κλείνουμε, να πάμε σπίτια μας.
Εγώ, άντε πάλι τα ίδια : Θέλωωωω ένααααα ''πουμαρό'', μίαααααα συσκευασίααααα φρυγανιές σικάλ....
Μπαΐλντισε...μάλλον μπαΐλντισε έτι περαιτέρω, μέρες που είναι.
- Δεν τα γράφετε καλύτερα ;
Μου έβαλε στα μούτρα χαρτί και μολύβι.
Ο Θεός, έδωσε πιο γρήγορα τις εντολές στον Μωυσή.
Τα έδωσα και περίμενα, αραχτός, χαζεύοντας εν τω μεταξύ στο τηλεφωνάκι και την wikipedia, την νέα μου βιολογία, αυτή του...χοχλιού.
Αυτή τη φορά, ήταν και πάρα πολλά τα πράγματα, γλύτωσα ουρές στα ταμεία και τα τυριά : γκλιν γκλονννν, το 70, ποιος έχει το 70 ; Κι εσύ έχεις το 85 με μ.ο αναμονής ανά πελάτη-νούμερο το τέταρτο, συναπαντήματα με το καρότσι στους διαδρόμους με άλλους εξωγήινους με μάσκες, γάντια, ποδονάρια, λες και είναι ο Γιακούμπ, κι όχι που ήρθαν να πάρουν τελεμέ, σπαλομπριτζόλες. ρέγκα και καβουρμά.
Μου τα έφερε μπροστά μου, την πλήρωσα κι έφυγα, αρρρρργά.
Δεν είναι κι άσχημα σκέφτηκα να είσαι χοχλιός,
περνάει ευχάριστα ο καιρός,
ζάφτι τον κάνεις χαλαρά
κι ας μην σε λένε ''άτι''.
Νομίζω;
Και είναι μόνο η αρχή σας ετοιμάζω και άλλα μόνο εδώ στο egionews247
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου