Η Νήσος Χαρτ είναι το νησί των νεκρών. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της ΕΡΤ1, από τον 19ο αιώνα έθαβαν στο συγκεκριμένο νησί, στα ανοιχτά του Μπρονξ, όσους δεν είχαν συγγενείς, απόρους, αρρώστους και φυλακισμένους.
Στα τέλη του 1864 ξεκίνησαν οι εργασίες ανοικοδόμησης ενός στρατοπέδου για τους αιχμαλώτους του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου. Εκεί λοιπόν, στέλνονταν οι στρατιώτες της Συνομοσπονδίας, με καταγεγραμμένους παραπάνω από 3.400. Παράλληλα, με την λήξη του εμφυλίου, το στρατόπεδο στο νησί μετατράπηκε σε σανατόριο. Στην πραγματικότητα όμως, ήταν μια μορφή εξορίας για τους φυματικούς όπως έγινε σε πολλές χώρες. Ταυτόχρονα,οι πρώην φυλακές της Νήσου Χαρτ μετατράπηκαν σε ψυχιατρικό άσυλο, το οποίο φιλοξένησε τις σοβαρές κι ανίατες περιπτώσεις, καθώς και όσους ασθενείς δεν χώραγαν στις κλινικές της Νέας Υόρκης.
Στα τέλη του 19ου αιώνα όμως, ξεκίνησε να λειτουργεί ένα πτωχοκομείο. Έτσι, εκεί στέλνονταν, κατά κύριο λόγο, οι άποροι που δούλευαν εξαντλητικά ωράρια.
Τη βαριά και σκοτεινή ιστορία του νησιού συμπληρώνουν σημερινά κεφάλαια, καθώς οι ανάγκες για νέους χώρους ταφής αυξάνονται δραματικά στη Νέα Υόρκη. Περίπου 24 σοροί θάβονται καθημερινά σε μακρόστενα ανοίγματα που σκάβονται στη γη, δίπλα σε εγκαταλελειμμένα παλιά κτίρια. Τις τοποθετούν αρχικά σε σάκους και μετά στα φέρετρα, τα οποία μεταφέρουν μετά με ανυψωτικά, το ένα δίπλα στο άλλο.
Πάνω στα φέρετρα μπαίνουν τα ονόματα των ανθρώπων που πέθαναν, μήπως κάποιος τους αναζητήσει όταν ο εφιάλτης του κορονοϊού τελειώσει. Κι όλα αυτά τη στιγμή που ο εφιάλτης συνεχίζεται με τους νεκρούς στις ΗΠΑ να ξεπερνούν τους 17.000.
Στα τέλη του 1864 ξεκίνησαν οι εργασίες ανοικοδόμησης ενός στρατοπέδου για τους αιχμαλώτους του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου. Εκεί λοιπόν, στέλνονταν οι στρατιώτες της Συνομοσπονδίας, με καταγεγραμμένους παραπάνω από 3.400. Παράλληλα, με την λήξη του εμφυλίου, το στρατόπεδο στο νησί μετατράπηκε σε σανατόριο. Στην πραγματικότητα όμως, ήταν μια μορφή εξορίας για τους φυματικούς όπως έγινε σε πολλές χώρες. Ταυτόχρονα,οι πρώην φυλακές της Νήσου Χαρτ μετατράπηκαν σε ψυχιατρικό άσυλο, το οποίο φιλοξένησε τις σοβαρές κι ανίατες περιπτώσεις, καθώς και όσους ασθενείς δεν χώραγαν στις κλινικές της Νέας Υόρκης.
Στα τέλη του 19ου αιώνα όμως, ξεκίνησε να λειτουργεί ένα πτωχοκομείο. Έτσι, εκεί στέλνονταν, κατά κύριο λόγο, οι άποροι που δούλευαν εξαντλητικά ωράρια.
Τη βαριά και σκοτεινή ιστορία του νησιού συμπληρώνουν σημερινά κεφάλαια, καθώς οι ανάγκες για νέους χώρους ταφής αυξάνονται δραματικά στη Νέα Υόρκη. Περίπου 24 σοροί θάβονται καθημερινά σε μακρόστενα ανοίγματα που σκάβονται στη γη, δίπλα σε εγκαταλελειμμένα παλιά κτίρια. Τις τοποθετούν αρχικά σε σάκους και μετά στα φέρετρα, τα οποία μεταφέρουν μετά με ανυψωτικά, το ένα δίπλα στο άλλο.
Πάνω στα φέρετρα μπαίνουν τα ονόματα των ανθρώπων που πέθαναν, μήπως κάποιος τους αναζητήσει όταν ο εφιάλτης του κορονοϊού τελειώσει. Κι όλα αυτά τη στιγμή που ο εφιάλτης συνεχίζεται με τους νεκρούς στις ΗΠΑ να ξεπερνούν τους 17.000.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου