19 χρονών. <<Κοιμόμουν. Ξαφνικά ξύπνησα από ένα φοβερό βουητό. Δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Η βιβλιοθήκη που ήταν ανάμεσα στα κρεβάτια ταλαντευοταν μια δεξιά μια αριστερά. Τα βιβλία όλα κάτω, το στερεοφωνικό κ.α. Σταμάτησε. Σηκώθηκα από το κρεβάτι. Σταθηκα στο δοκαρι της μπαλκονοπορτας. Ουρλιαχτα,φωνες από τη γειτονιά. Τότε ξαναξεκινησε το σπίτι φιλούσε το έδαφος και ξανασηκωνοταν, πάλι και πάλι και πάλι. Σταμάτησε. Η οικογένειά μου ήμασταν όλοι καλά. Το σπίτι δεν είχε πάθει τίποτα. Ούτε η γειτονιά μου. Το ρεύμα είχε κοπεί. Απέναντι μου έμενε ένας υπάλληλος της ΔΕΗ είχε ένα τρανζίστορ από κει ενημερωθήκαμε για το τι είχε συμβεί. Έπεσε μια πολυκατοικία. Αποκολλήθηκε τμήμα του ξενοδοχείου. Υπάρχουν νεκροί. Λίγο πιο πέρα έμενε ο κος Μαυρόπουλος (Θείος της Μαρίας Ταβαλιονε) φώναζε, χτυπιοταν... Από τα πρώτα θυματα που βρήκαν, η Μαρία πρέπει να ήταν 14 ή16 δεν θυμάμαι καλά. Όταν ξημέρωσε πια στο σπίτι του κυρίου Μαυρόπουλου ηρθε η υπόλοιπη οικογενεια της Μαρίας. Μια μάνα είχε χάσει το μωρό της. Τι μοιρολόι, τι κλάμα, τι οδυρμός "όλο το βράδυ ήταν στο μπαλκόνι τραγουδούσε και χόρευε, δεν ήθελε να πάει για ύπνο", έλεγε η μαμα της Μαρίας. Την επομένη μέρα έγινε η κηδεία της Μαρίας( την έφεραν στο σπίτι του θείου της) ντυμένη νύφη.... ήμουν εκεί. ΔΕΝ ΞΕΧΝΏ. ΑΙΩΝΙΑ ΤΗΣ Η ΜΝΉΜΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου